سلام... یه چیزی بگم؟

ما آدمها چرا اینجورییم؟  تا حالا فکر کردیم از کجا اومده ایم، کجاییم، به کجا میخواییم بریم؟

هر کجا پرسیدم انسان را تعریف کن، انسان را سرتاسر با ویژگی های مثبت و بسیار والا تعریف کردن،

ولی وقتی می آیم تو انسانها نگاه می کنیم خیلی جاها برعکسه.

چرا؟

به قول ما آخوره ایها ما بنده خداییم یا بند به خدا؟

دیروز سر کار  تو کارخونه کنار امازاده فریدون(به قول بچه ها) نشسته بودیم برای صرف چای که دیدیم

یه عالمه کلاغ تو آسمون دارن پرواز می کنن. حمزه یه جمله گفت:

این سیاهی ها چین تل خدا؟...(اینها چی هستن چسبیدن به خدا)

اول یاد ایام کودکی افتادم و تجدید خاطره شد که این صحنه را میدیدیم این جمله را میگفتیم

بعد، ناخودآگاه یاد این قضیه افتادم، گفتم واقعا ما بنده خداییم یا بند به خدا؟

حالا شاید بپرسی اینها را برای چی می گم، مگه چی شده،

آخه...

آخه کو رعایت حقوق دیگران؟ کو رعایت احترام دیگران؟ کو احترام به اعتقادات دیگران؟

کو بندگی خدا؟ کو انسانیت؟ کو حق؟ کو عدالت علی(ع)؟

خجالت میکشم وقتی یاد اونوقتی میوفتم که از پسر جوانی که حقوق خوانده بود و میگفت نمیخوام وکالت کنم و یا قاضی بشم

و من به اون میگفتم که چرا نمیخوای بری وکالت؟ پس چرا این همه درس خوندی؟ مگه مرخصی؟و اون در جواب گفت: من نمیتونم که عدالت علی(ع) را اجرا کنم چطور به خودم اجازه بدم که پا به این جایگاه سخت بگذارم.

بعله. این آقا معنی و مفهوم عدالت را فهمیده بود. میدونست که حق الناس فقط تو صف نونوایی جلو زدن از دیگران نیست، فقط شکستن شاخو برگ درختان باغ دیگران نیست، فقط کندن مرز زمین دیگران نیست، اون فهمیده بود حق الناس چیه و چقدر سخته عبور از اون در روز محشر.

تاسف میخورم که بعضی ها حقوق دیگران را در صحبت کردن رعایت نمی کنند.  که نمیدونند تو صحبت کردن و گفت و گو کردن حق کسی را پایمال کردن ینی چی. نمیدونند که حق الناس این قضیه را هم شامل میشه.

بعد هم مینشینیم میگیم مهدی بیا، مهدی بیا، آخه اگه اومد و حرف زد و حرف حق را قبول نکردیم خودمون میشیم دشمنش که.

نمیدونم والا، چی بگم...

فقط میتونم بگم بچه ها حقوق دیگران و عدالت را رعایت کنیم تو همه جا.

ایشالا بتونیم فرصت پیدا کنیم رو حساب و کتاب حرف بزنیم.

و من الله توفیق

معاونت باند تک درخت