در کنار خانه نشسته ام،دستي بر آب ميزنم و نگاهم به آفتابي که دارد غروب مي کند. بلند مي شوم، چه غروب زيبايي، اي کاش و اي کاش آرزو ميکردم که هيچوقت اين آفتاب غروب نکند. دراز ميکشم و بعد از چند لحظه هوا تاريک مي شود. تاريکي که خود با آن سياهي را دنبال مي کند. وب بسيار عالي، ديدني و قشنگي داري تو همان آفتاب من هستي که هيچوقت غروب نمي کند. دوستدار هميشگي شما .